کودکان در آغاز نمی‌توانند تشخیص دهند که به عنوان مثال دوهزار تومان دوبرابر هزارتومان ارزش دارد و قیاس کردن برای شان دشوار است. برای این کار نخست باید بچه را با معنای شمارش و مقدار آشنا کنید؛ به عنوان مثال بچه بتواند پول را بشمارد؛ ولی برای شروع میتوانید مقدار کمتر و مشخصی از پول را برای خرید چیز خاصی در اختیار بچه قرار دهید؛ مثلا هزار تومان برای خرید.
اگر بچه شمردن بلد نباشد، دادن پول توجیبی به وی هیچ فایده‌ای ندارد، زیرا قادر نیست به هنگام پول گرفتن و یا خرید کردن، جمع و تفریق کند.
از همان آغاز همه چیز را معلوم کنید، شما متعهد می‌شوید که هر هفته و یا هر ماه به بچه پول بپردازید، ولی در مقابل از این که از وی بخواهید پولش را در راه درست استفاده کند نهراسید. میتوانیدبپذیرید که گاه فرزندتان چیزهای بی مصرف و یا چیزهای بی خودی که همه کودکان عاشقش هستند را خریداری کند، در صورتی که وی هم سعی کند برای خرید چیزهای مفیدتر پول کنار بگذارد.
اگر فرزندتان بخواهد دائم پولش را هدر دهد و یا چیز های خطرناکی مانند سیگار، چاقوی جیبی و غیره بخرد، با وی مخالفت کنید و پول تو جیبی اش را به تعویق اندازید، از این به بعد است که وی باید بفهمد که اجازه ندارد هر کاری که دلش خواست را با پولش انجام دهد.
بعضی از کودکان از سن پنج تا شش سالگی معنای پول و ارزش مالی را می‌فهمند بنابرین والدین میتوانند از این سنین مبلغی را بعنوان پول توجیبی به فرزندشان بدهند. همینطور بعضی از کودکان بعد ازوارد شدن به مدرسه و آشنایی با اعداد و ارقام، ارزش پول را متوجه می‌شوند.
اختصاص دادن قلک قفل دار برای پس‌انداز این امکان را به فرزند می‌دهد که قدری از پول پس‌انداز شده را خرج کند. برای این که بچه باید لذت خرج کردن را هم بچشد. همچنين جمع آوری پس اندازهای ماهیانه بچه در این قلک، ضروری است. والدین باید نخست پول توجیبی را روزانه، بعد هفتگی و هر ۱۵ روز یک دفعه و در پایان ابتدای هر ماه به بچه پرداخت نمایند.
والدین باید همراه با فرزندشان به بانک بروند و بعد از افتتاح حساب برای او کل مبلغ حاصل از پس اندازهایش را به حسابش انتقال دهند. این امر احساس خوشایندی را در کودکان شکل می‌دهد.
در مورد پول توجیبی و مقدار آن متعادل عمل کنید. بعضی از والدین تخصیص مبلغی به این منظور را بی دلیل می‌دانند، در حالیکه اهمیت دادن به این مسأله سبب رشد شخصیتی بچه، ایجاد احساس استقلال و احساس تشخص در وجود وی می‌شود و از اهمیت زيادي بهره مند است. در مقابل بعضی والدین در این امر زیاده روی می‌کنند و پول زيادي را برای این منظور در نظر می‌گیرند که این مسأله هم خالی از ایراد نیست و سبب رشد خودخواهی و زیاده خواهی در وجود بچه خواهدشد و قدرت مدیریت مالی را از وی خواهدگرفت.
به کودک خویش بنا به سنش پول تو جیبی دهید و با افزایش سن، به مبلغ پرداختی بیفزایید.
چنانچه فرزندتان پول تو جیبی نخواهد، این امر اغلب به مفهوم ترس از بزرگ شدن و عدم اعتماد به نفس است، درخواست بچه از مادر و پدر خيلي اسان تر است تا این که زیر بار مسوولیت برود. بهترین کار آن است که در صورت امکان روی این مسأله تأکید کنید و ارزش وی را بالا ببرید، چراکه باید به وی نشان دهید به کاری که می‌کند و یا آغاز به انجام آن کرده است، افتخار می‌کنید و از تصمیم گیری به جای وی پرهیز کنید، بر عکس بگذارید خودش تصمیم بگیرد حتی اگر گاه اشتباه کند.
والدین باید توجه داشته باشند که چنانچه پول توجیبی ماهیانه بچه قبل از پایان ماه به آخر رسید از دادن مبلغ اضافی به او باید پرهیز نموده و اینگونه مدیریت پول را به فرزندشان اموزش دهند.
زمان آموزش برنامه ریزی برای مدیریت هزینه‌ها به کودکان، همین مرحله است. به او کمک کنید تا در یک دفتر کوچک موردهای موردنیاز و پولی که برای تهیه این موارد احتیاج دارد را بنویسد و برای پرداخت هزینه‌های خویش برنامه ریزی کند. موردهای موردنیاز خویش را دسته بندی کند و هرکدام را به ترتیب در برنامه ماهیانه خویش قرار دهد. به این ترتیب ميزان هزینه‌های خویش را مناسب با پول دریافتی خویش تنظیم کند. از تخصیص پول بیشتر به بچه خویش بدون علت بپرهیزید.
به او بیاموزید که اگر فوریتی مانند کادو برای جشن تولد یکی از دوستانش برای وی پیش آمده این مسأله را در جمع خانوادگی مطرح کند و در مورد این موضوع توضیح دهد. در صورتی که دلیل‌های وی را کافی دیدید مبلغی را به وی قرض دهید و از وی بخواهید که به صورت ماهانه بدهی خویش را پرداخت کند. به اینصورت هم از وی پشتیبانی کرده‌اید و هم اینکه به وی برنامه ریزی و مسوولیت پذیری را آموخته‌اید (یعنی مبلغی به وی می‌دهید و در ماه‌های بعد قدری از پول توجیبی وی کم می‌کنید) به این ترتیب وی از بچگی صرفه جویی را یاد خواهدگرفت.
پرداخت پول توجیبی باید از قاعده‌ای منظم و خاص بهره‌مند باشد که می‌تواند بصورت‌های مختلفی مثل روزانه، هفته‌ای و ماهانه باشد تا بچه یا نوجوان بتواند طبق آن نظم، برای پول ثابتی که به وی پرداخت می‌شود برنامه ریزی کند. اطلاعات موجود نشان می‌دهد که خانواده‌های با درامد متوسط به مستمری هفتگی یا ماهیانه ی کودکان اهمیت بیش تری می‌دهند.
در ازای کمک کردن در کارهای منزل و یا کسب نمرات بالا در کلاس و امتحانات از پول دادن به وی پرهیز کنید. وی باید یاد بگیرد که برای خودش کار می کند نه برای پول. همچنين پول نباید به وسیله‌ای برای تهدید و خط و نشان کشیدن بین شما و فرزندتان تبدیل شود؛ « درصورتی که اتاقت را منظم نکنی، پول تو جیبی‌ات را قطع می کنم.»
